بررسی اثر بخشی طرح تایم (غنی سازی ازدواج) بر رضایت زناشویی زوج ه
عدالتی شاطری زهره,آقامحمدیان شعرباف حمیدرضا,مدرس غروی مرتضی,حسن آبادی حسین
زمینه و هدف: اگرچه ازدواج یکی از مهمترین تصمیمات زندگی هر فرد است، اما زوج ها معمولا وقت و انرژی صرف آماده شدن برای ورود به این رابطه نمی کنند و بسیاری از زوج ها در همان سالهای اول ازدواج خود تعارضات زناشویی قابل توجهی تجربه می کنند. از آنجا که نابسامانی ارتباط زناشویی با بسیاری پیامدهای طولانی مدت جسمی و روانی مرتبط است، پیشگیری از این عواقب آسیب زا جزء اولویتهای روانشناسان و متخصصان حیطه سلامت شده است. یکی از رویکردهای پر کاربرد و معروف در این زمینه غنی سازی ازدواج است. غنی سازی ازدواج رویکردی است آموزشی با هدف ارتقا ارتباط زوج ها، که تلاش می کند زوج ها را نسبت به خودشان و همسرشان آگاه سازد، همدلی و صمیمیت را تقویت نماید، و مهارتهای ارتباط کارآمد و حل مساله آنها را گسترش دهد. در این مقاله سودمندی یکی از برنامه های غنی سازی ازدواج بر روی زوج های ایرانی ارزیابی شده است.
یافته ها: نتایج حاکی از عدم تغییر نمرات گروه کنترل در مقیاس ها طی مدت مطالعه بود. در حالی که نمرات گروه آزمایش بهبود معناداری در پس آزمون داشت و این بهبود تا مرحله پیگیری نیز حفظ شده بود، هم در مقیاس انریچ و هم در مقیاس داس (P<0.001).
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش سودمندی آموزش های برنامه غنی سازی ازدواج در افزایش رضایت مندی زناشویی در نمونه ای از زوج های ایرانی را تایید می کند.
منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/66713885410.pdf
اهل تسنن و ازدواج مسیار
صادقی محمد
ازدواج مسیار نوعی ازدواج است که در سال های اخیر در برخی از کشورهای اسلامی رواج یافته و مورد استقبال عده ای از زنان و مردان عرب واقع شده است. از آنجا که اهل تسنن ازدواج موقت را مشروع نمی دانند؛ برای پاسخ به نیازهای برخی از مردان و زنان جوان ازدواج مسیار را مطرح نموده اند. مسیار، نوعی ازدواج دایم است که در آن شرط می شود، زن حق نفقه و همخوابگی نداشته و شوهر مختار است، هر وقت بخواهد نزد زن برود. زن نیز در زندگی خود آزاد بوده و مرد نسبت به وی ریاست و مدیریتی ندارد. نکته مهم این است که در این ازدواج تعادلی بین حقوق و تکالیف زوجین نمی باشد و زنان از بلاتکلیفی بیشتری رنج می برند، در این نوشتار شرایط ازدواج مسیار و ادله علمای موافق و مخالف اهل تسنن مورد نقد و بررسی قرار گرفته است
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/48713874007.pdf
میزان رضایت از زندگی زناشویی در زنان شاغل و خانه دار و همسران آن
|
صادق مقدم لیلا,عسکری فریبا,معروضی پرویز,شمس هدایت اله,طهماسبی سیمین |
دانشکده علوم پزشکی گناباد
زمینه و هدف: ازدواج مهمترین تصمیم در زندگی محسوب می شود و حدود 95% از افراد در برهه ای از زمان ازدواج می کنند. در طول زندگی مشترک، متغیرهای گوناگونی بر نحوه ارتباط زوجین با یکدیگر تاثیر می گذارد. این متغیرها، رضایت یا عدم رضایت زن و شوهر را از روابط زناشویی به همراه دارند.
این پژوهش با
هدف تعیین میزان رضایت از زندگی زناشویی در زنان شاغل و خانه دار و همسران آنها در
شهر گناباد انجام شد.
روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی و توصیفی- تحلیلی 25 زوج دارای همسر خانه دار و 25
زوج دارای همسر شاغل انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه حاوی مشخصات
فردی و پرسشنامه رضایت از زندگی زناشویی انریچ جمع آوری شدند؛
شد.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، به نظر می رسد بین رضایتمندی از زندگی
زناشویی و وجوه مختلف آن در زنان شاغل و زنان خانه دار و همسران آنها با متغیرهای
خاص ارتباط وجود دارد.
ارزشهای ازدواج در جوانان ایرانی
دلخموش محمدتقی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب
به منظور بررسی ارزش های ازدواج در بین جوانان ایرانی 2680 دانشجو و دانش آموز زن و مرد ایرانی با استفاده از مقیاس مولف ساخته ارزش های ازدواج (MVS) که بر اساس چهارچوب مفهومی ارزش های فرهنگی با ابعاد فرضی محاط شدگی، خودپیروی عاطفی، خودپیروی عقلی، سلسله مراتب، برابرنگری (شوارتز و راس، 1995) تدوین شده بود، ارزشیابی شدند.
روی آورد آماری پژوهش حاضر برای تحلیل ساختاری و محتوای ارزش های ازدواج، فن تحلیل کوچکترین فضا (SSA) بود. یافته های پژوهش نشان دادند که محتوا و ساختار ارزش های ازدواج جوانان ایرانی، با 5 بعد الگوی نظری ارزش های شوارتز و راس (1995) در زمینه ازدواج تبیین پذیر است. این الگو بر حسب سن، جنس و قوم های فرهنگی تغییر نمی کند و ثابت است.
تاثیر محل زندگی (روستا / شهر) بر زمان ازدواج زنان در ایران
قاسمی اردهایی علی
سوال مطرح در مقاله حاضر این است که آیا محل زندگی زنان بر سن ازدواج آنها تاثیر دارد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال، مدل تحلیل تحقیق با به کارگیری نظریه های اقتصادی، برابری جنسیتی، و نوسازی طرح ریزی شده است. برای ارزیابی مدل از داده های طرح آمارگیری مرکز آمار ایران در سال 1380 در مورد خصوصیات اجتماعی – اقتصادی خانوار استفاده شده است. بنابراین، کلیه زنانی انتخاب شده اند که حداقل یک بار ازدواج کرده اند و محل تولد و سکونتشان یکی است. نتایج آزمون T نشان می دهد که میانگین سن ازدواج زنان در نواحی شهری (18.7 سال) و روستایی (17.6 سال) تفاوت معنی داری با هم دارند. نتایج آمارهای دومتغیری هم نشان می دهند که رابطه معنی داری بین محل زندگی و سایر متغیرهای مستقل تحقیق وجود دارد. محل زندگی زنان با میزان تحصیلات آنها بیشترین همبستگی را دارد، به طوری که زنان شهری نسبت به زنان روستایی از تحصیلات بالاتری برخوردارند. از طرف دیگر، تاثیر محل زندگی زنان بر سن ازدواج آنها در رگرسیون چند متغیری معنی دار نیست. بنابراین، محل زندگی زنان سن ازدواج آنها را تحت تاثیر قرار نمی دهد، بلکه سایر متغیرها (از جمله میزان تحصیلات) هستند که از طریق محل زندگی بر سن ازدواج زنان تاثیر می گذارند.
منبع : http://www.sid.ir/Fa/VEWSSID/J_pdf/71713860208.pdf